چکیده:
صنعت گردشگری در جایگاه بزرگترین و متنوعترین صنعت دنیا، در بسیاری از کشورها به صورت منبع اصلی درآمد، اشتغالزایی، رشد بخش خصوصی و توسعه ساختار زیربنایی شمرده میشود. ایران به لحاظ وجود آثار تاریخی، تنوع اقلیمی، مرکزیت تشیع، اماکن مقدسه، حوزههای علمیه و دهها زمینه دیگر، از جمله کشورهای مستعد گردشگری در سطح جهان ارزیابی میشود. اما تا کنون به علت عاملهایی نتوانسته از این ظرفیت به طور قابل قبولی استفاده کند، به طوری که بر اساس تحقیقهای انجام شده، ایران از نظر موقعیتهای ممتاز جغرافیایی، تنوع اقلیم و جاذبههای طبیعی، تاریخی و فرهنگی در میان ده کشور برتر جهان قرار دارد اما از لحاظ جذب گردشگر در رده شصت و هفتم جهان و از لحاظ درآمدهای صنعت گردشگری در رده هفتاد و هفتم جا گرفته است. یکی از عاملهای مهم عدم کامیابی، عدم سرمایهگذاری مناسب در مسائل زیربنایی و روبنایی این بخش است؛ بنابراین ارایه راه حلی مناسب که بتواند سرمایه کافی را برای توسعه این صنعت فراهم کند، ضرور است.
مقاله حاضر پس از بررسی وضعیت کنونی، منابع اقتصادی-مالی توسعه صنعت گردشگری و نقش بالقوهای که این صنعت میتواند در اقتصاد کشور داشته باشد، با استفاده از روش اکتشافی-کاربردی و با بهرهگیری از اوراق بهادار (صکوک) جعاله به ارایه مدلهای عملیاتی تامین مالی پرداخته است. اوراق بهادار جعاله که از نوع ابزارهای مالی انتفاعی با بازدهی معین است به گونهاست که در عین رعایت ضابطههای شرعی، از قابلیتهای بالای عملیاتی و توجیه اقتصادی برخوردار است و انتظار میرود افزون بر تامین مالی صنعت گردشگری اثر قابل توجهی در گسترش ابزارهای مالی اسلامی و بازار سرمایه ایران داشته باشد.
واژگان کلیدی: گردشگری، توسعه گردشگری، مانعهای توسعه گردشگری، تامین مالی، تامین مالی اسلامی، اوراق جعاله.